Jurnalci Fısıltılar Kol Gezeken
Saatler hep seni gösteriyorken,
zaman bir anda sensizlikte durdu.
hayat kendi akışında yorgun argın ilerlerken,
hasretin hep beni onikiden vurdu...
sen yaşamaya dört kolla sarılırken,
ardında bıraktığın iz,ateş ti kordu.
sen mutluluğu yad ellerde kovalarken,
benim ritmim bozuldu,kalbimi yordu...
jurnalci fısıltılar etrafta,kalleşce kol gezerken,
sözlerin dikenli telleri yoluma ördü.
tam uzanıp elini tutacakken,
kaderin cilvesi yine tuzağını kurdu...
içimde ki ses hüzünle titrerken,
yine senin adını,hep seni sordu.
sana yaklaşmaya bir adım kalmışken,,
anladım ki kavuşmak imkansızdı,
............................................çok zordu...
Çok güzel dizeler hüzünlü..Tebrik ederim kardeşim Gönlünce...
içimde ki ses hüzünle titrerken, yine senin adını,hep seni sordu. sana yaklaşmaya bir adım kalmışken,, anladım ki kavuşmak imkansızdı, ............................................çok zordu...
Kavuşamamanın özlemi işte böyle dile gelir kalemdende su gibi akıp dizeler oluşurmuş bizlerde kutlamak kalırmış.yüreğine ve yazan kalemine sağlık.
hep imkansızı sevmez miyiz zaten.. tebrikler şairim👍👍👍👍
Kavuşmaları imkansız kılan kader deilmidir...Kaderimizse çekeceğiz...Yüreğine sağlık ve selamlıyorum...👍👍👍
sana yaklaşmaya bir adım kalmışken,, anladım ki kavuşmak imkansızdı, .......................................hatta çok zordu...
güzel dizelerdi, yanlız zor hatta imkansız olmaz mı?
sevgiler