K-ayıp Zamanda Şiirimsi Söylence

duygularımı giydirip harflere
çıkarım karşınıza...



arsız yalnızlıklarda çoğalır tümcelerim
yada
çoğul sevinçlerimdir bazen nedenim

evet! yazarım
hiç ummadık anda
gecenin kör vakitlerinde
yada
sabahın ayazında


bazen
güneş gibi girer şiir gözüme
kırptıkça gözlerimi damıtırım kirpiklerimde
bazen de
bir hançer
sırtımın tam ortasında
ihanet kadar soğuk nefesi
aldanılmışlıklar kadar
yapayalnız kimliği


kimi zaman
öksüz bir kız çocuğu
elinde horoz şekeri
yüzünde hüznün acımasız izleri
ne de olsa çocuk
aklında hala
atlı karıncanın melodisi


bazen
anne yüreği kadar şevkatli
yazdıkça
kanayan yanlarına tütün basan
acına üfleyip
nefesiyle derman olan


gece kadar siyah
gün kadar aydınlık


ara sıra çıkıp kınından
kendine keskin bıcak

bilirim!
kaç şiirin intihar mektubu olduğunu
ve
kaç şairin şiiri dayayıp şakağına kendini vurduğunu


yüzsüz bir fahişe bazen
bedeli ödendi mi herkese şiir
oysa
helalin kadar güzel değildir kokusu
haybeden yazılmış hiç bir harfin

kaç kitap yaktım aklımda
tutuştu
şairden bozma aklı yitikler
kaç mısraya gömdüm
şuursuz sözcüklerinizi
hatırlamıyorum!


katledilmiş binlerce harf
ve
kan kaybından ölen bir dil
ağlar şimdilerde
Ülkesinin resmi makamlarında
sesli uyumlarına inat
sessiz kalır çığlıkları
duyuyor musunuz?
faili meçhule kurban giden satırları


bir cinnet anı daha geçti içimden
şiir krizine tutulmuş parmaklarım
ve
gördüklerine inanamayan gözlerimle
bir geceyi daha
sağ salim teslim ettim sabaha


isyana kesilmiş dilimin ar damarı
rahat bırakın artık imgelerin acıyan yanlarını



'daha önce söyledim mi? bilmiyorum!
şair değilim ben
bu yazdığımda şiir değil zaten!'