Kaç Yalnızlıktır Ömrün//şiirkolik

Kaç Yalnızlıktır Ömrün?

Kaç renge dokunduğunda aşk/
tek bir
/yalnız/
aşk/
kalmaz bir şehirde/?

İki yalnızlık bir aşka denk düşerse,
Ve siyahsa gecenin rengi
Ve şehre dokunduğunda Akdeniz
Eşkiyalar dağlardaysa ve
Suskun kadınların kızılında dinleniyorsa yıllanmış şaraplar ,
Hümeyra şarkı söylüyorsa gözlerimize baka baka.....


Bulutsu bir geceden başlamışsa yıldızların ölümü,
Doğumu hangi Bahar'da başlar,
Nazlı Şeyhlerin durgun Ateşlerinin?
Ne zaman soyunurlar yanan kalplerini,
ne zaman yatırırlar masaya?
Kalabalık onlara hasreti çağrıştırır ya,
o yüzden erken düşerler yollara ,
Sevdiklerini de yanlarında götürürler evlerine,
Masalımız biraz kısalır,
sesimiz belki daha gürültülü
O gidince.
Siyah saçları,ışıltılıdır,geceye düşer ve ay ışığı yol gösterir gülümsemelere..
Kaç deli kıvranır durur o masalın çevresinde?

Kaç hayal avutur kendini kahkaha sessizliklerde

Henüz çocuktur
Alis
harikalar diyarındadır.
öte yandan his/se/li harikalar kumpanyasının penceresinden dökülen bir kadeh umut, kızıla boyar tüm aşıkları.
Renkler
nasıl anlar başkalarına kurt görünen kuzuları gözlerinden?
Kurtların gürültüsü susar
Kuzuların sessizliği konuşur
O ormanda yalnız değildir kırmızı başlıklı kız.
Ninni masallarla avunur durur.

Aktaş'lardan yansıyan gece çarpar yüzümüze Işın'ın Güney'inden esen bir rüzgarın serinliğinde.
Er meydanında çocuklar gülüşür,
Eski Şehir konar masaya,
Çerkes kızlar Gün daha Aydın'lanmadan,
Murat'larını geçirirler içlerinden ve birden Aydın'lansın derler düşlerimiz.
O gece her kız ay ışığıyla nişanlanır.


Ruhunu çözdüğün saçlarından kaç Resul geçer?
Ve kaç Hüseyin huzur verir bir masala?

Gecenin kızıla çalar gözleri...
Kara Bulut gülümsemesi aysı bir dokunuştur aslında ; kuşbakışı bakılır gök/yüzünden
Onlar her daim sarhoş.
dağılır Akdeniz'in kıyısında yalnızlık .
Yılmaz savaşçı,ölüme inat coşkulu şarkılar söyler ,
'En suskunları' bile gülümsetir ,
Gülümsetir acı hatıraları
Çünkü en başta kendisi korkmaz ölümden,
tüm yalnız/kı/lık/ların
üstüne üstüne gider ...


Ki çoğalmasın, azalsın ister suskunluk
Aysı bir düş görmek ister ,
Şarabi bir gölde yıkanmak,




Yükselmesin hafiflesin yalnızlıklar,
yalnızlığın sesi diye en yalnızınızken o Yılmaz umut,
Bulut'un aya vuran şavkıdır ve sonra aydınlanır gün
ve gül bahçesi vaad etmez hiçbir kırmızı,
Çocuk mıhlanıp kalır yerinde,
Gül Cemal_ini görmek isteyen görür,
Ve bilirsiniz güzellik ,güzel bakan gözdedir her daim....

Birer mısradır her biri yüreğimin tek gecelik şiirine sığdırmaya çalıştığım
Tuzunu sevmeyiz gözyaşlarımızın

Asıl erdem gülebilmektir
çoğul sesleri teke indirebilmektir,
hep bir ağızdan söyleyebilmektir dağ başını duman almışı,
yürüyebilmektir....

hayatla dalga geçme sanatıdır şiir ve aslında atılan her kahkaha bir acının üstüne örtülen yorgan gibidir,
nedense gülmeler yetmez acıları uyutmaya

ve işte o zaman çalmaya başlar çobanlar kavallarını
ve hüzünlü bir şarkı çalarlar yan flütleriyle ihtiyarlar belleklerimizden,
çağırırlar sonbahar hüznünü masallarına
bir eylül dokunur her birinin omzuna
Aşk ağlarlar her kahkahada
Ve tüm suskunluklarda küfredilir yalnızlığa,


Tek kişilik bir korodur ama çok seslidir o savaş ve en büyük suskunluktur aşk,

/1 haziran 2010/

Başta Sait Abi,Galip Sertel ,Ekrem Kazan,ağabeylerimize,Rahim Recep Akdora babamıza ,genç yüreklere,nefeslere,Celalettine,Ali ağabeyimize, sevgili Ali Hırtlak'a,Sema Enci'ye Zeynep Süberk'e, Hazal Karadağ'a ,Hülya Koçulu'ya olmak üzere,aramızda olan olamayan,biraz kalıp erken ayrılan;gülen şiirlerin,güldüren yazıların,sessiz tekil ağlayışların,bağıran,küfreden,ağlayan,isyan eden şiirin kulağına ses üfleyenlere ....