Kadın Bir Sanattır

Kadın bir sanattır
Herkes bakar bir şeyler düşünür/yazar

Güzelliğine sözler biçilmez
Narin bedeniyle bir nilüfer
Yüreğiyle bir evren
Temsilcisidir aşkın

Herkes bir şiir demeti
Atar yüreğinin heybesine
Gözlerinin sessizliğinden eser
Aşk
Sevgi
Hüzün
Ayrılık
Ama esmiyor nefret, öfke

Her yürek bu sanattan esinlenerek
Yazıyor, çiziyor
Ressamların gözbebeğidir
İlhamıdır
Sevdasıdır

Bakışlarına tarif biçilmez
Rengine renk seçilmez
Solmaz
Ölmez
Gül değil ki solsun
Nefret değil ki ölsün

Her tel saçı başka duygu
Hayallerin, hülyaların sessiz konuğu

Gülüşü gül bahçesi
Bakışı güneş yüzü görmemiş güzellik
Aşkın ilk ve son tarifi

Hayatın söz ustası
Gözlerinde gün doğar
Dudağında gün batar
Her bakışında yeni bir güzellik dokur yüreklere
Kaşlarında bir yay havası
Dişlerinin arasında notasız melodiler
Evrenin ihtişam perisi

Üzerine yağmış onca aşk şiirler
Bulutsuz sözcükler
Bir türlü anlatarak bitmiyor güzelliği

Sürgün edilmiş gecelere
Sevdalı gönüller sadece güzelliğinin uğruna

Bir bahar kadar taze
Bir eylül kadar serin
Şahdamarı kadar tatlı

Bakışlarını yazacak kâtip yok
Güzelliğini çizecek ressam yok
Yüreğini anlatacak hatip yok
Tüm sözler onun kalbine esir
Arzular, tutkular onun eşiğinde

Yüreği aşk şarkılarında gömülü
Sesi rüzgârın tellerinden savrulur yüreklere
Sanki bir masal perisi
Sanki bir cennet hurisi
Ve odur evrenin efendisi

İnce ince eser bakışlarında güzellik
Avuçlarında bir tutam sevda
Sevda dağıtır
Anlatamadığım ilkbaharda...