Kadınım
Koy başını göğsüme değsin tenime saçın
Sus konuşma ne olur dinle beni kadınım
Çok özlettin kendini cezasız kalmaz suçun
Ömrüm demişim sana anla beni kadınım
Görmeden sevdim seni aşkına gönül verdim
Duygular tavan yaptı bazen kendimi yerdim.
Söz dinlemedi gönül canı yoluna serdim
Ömrüm demişim sana anla beni kadınım
Aşk denilen bu duygu pazarda satılmıyor
Gördüğün huri olsa yüreğe katılmıyor
Geceler inan densiz huzurla yatılmıyor
Ömrüm demişim sana anla beni kadınım
Kıskandığım o resmin duvarıma süs oldu
Dilden düşmedi adın gazel oldu yas oldu
Kavuşmadı kirpikler uyku ile küs oldu
Ömrüm demişim sana anla beni kadınım
Emanet bir canım var al işte senin olsun
İstemem cennetleri bir gecen benim olsun
Sensiz şafak sökmesin isterse sonum olsun
Ömrüm demişim sana anla beni kadınım
ele aldığın konuyu çok güzel ve de içten anlatıyorsun bu nedenledir ki, alkışı fazlasıyla hak ediyorsun..kutluyorum Safiye kardeşi..
Şair kadın ve erkek yüreğinden düşmüş bir şiir,güzell...
Bakış açısı farklı mı değil benzer olsa da daha duygusaldı👍
Kutlarım Samyelim..
..yana yakıla bir özlemdi kadın yanından sitemli bir çırpıda okutuyordu safiye samyeli sevda kalemi her zamanki gibi teşekkürler tebrikler...
bi defa maşallah samyeli...her zaman güzel şiirler yakışıyor kalemıne.
yüreğine sağlık
yine güzel konu kadın kadar güzel yine deminde yine formundasın mşl.. sevgiler...