Kafamız İyi de Kalplerimiz Ne Alemde

Şairini öldüren şiir yoktur
O yalnızca gaip ölümlerin tellalı olabilir !

Ölüm demişken beyzade
Otur şöyle dizimin dibine
Kırıp bütün aynaları
Suretini gözlerimden izle
Ve dinle.

Alemde toylanıp düğünlenip çiçeğe duran sabahlar
Bende hep kör düğüm saklar
Her gece yaktığım mumları söndürdü karabasanlar
Eskiyen düşleri kendi elimle gönderdim cehennemin dibine
Hiç bilmediğin kadar güçtü !
Belaydı,
Gavur icadı bu melankoli !
Namert patentli bu ihanet sancısı
Herdem yakama yapıştı
Cinnet vaktine denk geldi aşk !
Adı bir ara da cinayete karıştı
Ha birde vefa,
Onu da hummalı bir arzu alt etti
Üst oldu Şehvet
Dehşet bu hiyerarşi
Billahi dehşet !

Ölüm demiştim ya az önce,
İnsan nasıl da heves ediyor
Yaşamak denilen bu curcunayı görünce...

Hangi taşı kaldırsam zulüm,
Hangi başı yüzüme çevirsem maske
Kapat burada kulağını beyzade
Küfredesim geliyor,
Bu medeni sevişmelerden doğan ihanetlere
İki yüzlü sözcüklere !

Kadife keseli delikanlıları beklemekten usandı
Yazması oyalı gelinlik kızlar
Kağıt mendiller de taşımıyor artık adı saklı adamları
Heyhat !
Sevdanın hevesini kursağında bıraktı tenlerin uyumları
-ki bir elektiriklenmedir tutmuş gidiyor insanları !-
Çözemedim beyzade
Çözemedim bu cereyanları...

İçin kararmasın dur hele
Bir de bizim zamanları dinle diyemiyorum sana
Yüzyıllardır yaşamıyorum ki ben.
Heryerde arzudan başı dönen iki ten
Yani böyle duydum,böyle gördüm biryerlerden
Bu yüzden korkmalıyım ölümden
Bu yüzden ölüme yürümeliyim hiç tereddüt etmeden...

Çünkü çocuklar yapışıp yakamıza hayat nedir diyecek
Çünkü onlar da yürekten sevmek isteyecek...

(ekolojik dengeyi bozmaya kendimizden başladık / marifet gibi birde tutup birbirimizin sırtını sıvazladık)