Kafes

Omuzlarım çilenin bitmez yüküne hamal
Felek kulaklarıma fısıldıyorken lades
Bu öyle bir çile ki yangınlarımdan imal
Ey gece hasretimi zifirle ortadan kes

Gözler gülkurusuydu veda asarken perde
Sarı renkli yapraklar can veriyordu yerde
Sabrın bisturisiyle çare gelmedi derde
Ümitler kirpiğimin rüya yolunda mahbes

Alnımdaki çizgiler kıvrım kıvrım kırılmış
Üstüne yalnızlıktan kara bezler sarılmış
Gözler yola çivili meçhul an'a kurulmuş
Akrep boğumlarında kalan zamanlara pes

Omuzlarıma düşen saçlar beyaz yorgunu
Bahtım kara kışlarda zemherinin vurgunu
Bomboş han odaları gelmeyenin dargını
Kurumuş damarlardan cımbızla çıktı nefes

Şimdi susmak zamanı gözbebeği yaralı
Geceler düş yetimi benden akıl soralı
Akıl çoktan firarda zincirini kıralı
Yolu kaybeden rüzgâr ne yandan esersen es

Gecenin koynundayım boşluğu sardı elim
Bir segâh nağmesinde hüznü söylerken dilim
Göz üstüne yığıldı beyaz dolu saç telim
Bana benden uzakta bensizliğimdir kafes