K/ağıda Devrilmiş Yüzüm

/İkindiydi ve saçımdan kızıllığını çekmemişti güneş
k/ağıda devrilmiş yüzüm gerçeğini süpürüyordu/

bir kez kulağında çalınsaydı sesim
bozkırımda yeşil umudum olurdu ya olmadı
değmedi gözlerin sevgi isbatı çabalarıma
piyano tuşlarında konuşan kelimelerden
dilsiz notalarla dağılıyor
halkaları kulağımın sensizlik yakasını döverken
adının a'sını dudağımdan öpüyorum

susmazdın suzmazdın ya
çoktu konuşulacak konu
yüreğimin anadiliydi sen'i konuşmak
zorunlu bir tercih dayatması değil
şıklarda aradığım başka cevaplar yoktu
kendimle konuşarak tükettim seni
bir şey hariç...

monolog tümcelerimle kalemin ustura ucundaydım
kazıyarak senden bir parçamı kelimeleri suluyordum
sen bildiğim şiirler doğuyordu
sen batarken sancılar baskına geliyordu
dağlanmış izini tanır pamaklarım
gezinir pütüründe yaşayarak acılarını duya duya

şimdi sen-den kalan
ruhuma döğmelenmiş o gülüş

"tut ki" sevdan gırtlağından kalbe inmedi
ruhsuz bir ses gibi ağzında geveleşip durdun
söyleyeceklerini

"tut ki" ellerim elindeyken
onların sıcaklığını hiç duymadın
ben sadece seni sevmeyi öğrenmişken
sen bütün açıklarını biliyormuşsun terkin
gittin tek söz etmeden el ayak çeker gibi


"anladım ki"aşk yalnızlığa tekmil bir oyunmuş
arada bir şiire selam çakıyorum
bir kaç dizenin gerginliği ellerimde
sonrası malumunuz

şimdi sanlarımı bırakıp güven tazeleyemiyorum
en kara halden gecelerce hayalin duruyor
incelen hasretinin gözünden
bir kez daha tel koparmadan
bir kez daha sel olup akmadan
öpüyorum sevdiğim.

03-04mart10

Sevgili Enes Aktaş ve Nebile Aydın'ın
ilham veren şiilerine teşekkürlerimle