Kahretsin!

hoyrat sevdaların terkedişlerine sürgündür yüreğim
her sonun kahreden soluğunda,
seni içime hapseder ciğerlerim...

yağmur olurum!
saçının sahipsiz kıvırcığına gizlenirim
uzanırım kirpiklerinden,
gözlerini öpmek için...
soğuk dudaklarımın mührüdür o acı sözlerin
sensiz her nefes alışımda,
bakışlarımı acıya düğümlerim...

şimdi şu eski radyodan,
hüzzam bir şarkı dokunur içimdeki sana
nakaratında yüreğim dağlanır,
saçının tellerinde vurulur en ağlak nota...

bendeki bam telinde,
her sada hüzne bağlanır
acım haykırır sesim kısıldıkça...

nerdesin?
sesin bir telefona bu kadar mı uzakta
bir parça kağıda uğramaz mı kalemin?

kahretsin!