Kahretsin Yaşıyorum 1

kağıdı ve kalemi her elime alışımda,
önce yokluğun sonra vurgunun geliyor aklıma,
hani bir deniz kudururda dalgaları vururya kayalara ?
şıpırtıları inletirya ortalığı ?
hani kırar geçerya zayıf olan ne varsa herşeyi ?
hani dağılırya damlacıkları serpilir her yana ?
işte öyle bir hale düştüm senin yüzünden...

yokluğun bir vurgundu bana,
hep üstüme geldi sensizlik,hesap sordu gezdiğimiz yerler cevap veremedim,
hatıralar ve yaşananlar yüzüme vurdu sensizliği ve uğultular çınladı kulaklarımda...

zayıftım,güçsüzdüm dermansızdım,
un ufak oldum dağıldım,darmadağın oldum yokluğunda,
öyle bir hale düştüm ki senin yüzünden,
toparlayamadım kendimi yaşattığın bu vurgundan...

şimdi vurgunlara yenik yaşıyorum sayende,
kağıdı ve kalemi her elime alışımda vurgunları yazıyorum,
ezilmişliğimi,yıkılmışlığımı yok olmuşluğumu yazıyorum,
ve her defasında o vurgunları yeniden hep yeniden yaşıyorum,
yaşamak istemesemde KAHRETSİN YAŞIYORUM işte...