Kaktüs Dikenleri

duymazdan görmezden geliyorum
gözlerini,
sözlerini,
kendilerini yitirirken
sisli puslu
salkım saçak kalabalıklar

kucaklarında küflü şuur
kalpleri pas tutmuş
mızıkçılar
sizi gidi tekinsiz varlıklar

ellerini ovuştururken
çiçeğe basıyor
çocuğu eziyor
kuşları vuruyorlar

gözlerimizdeki güneşe
nahoş kokular salarak
gözü dönmüşlüklerle
yalancı tohumlar ekiyor
küçücük insancıklar

salyalarında birikirken kekremsi hırs
çürütüyor egoistlik
sızlatıyor bencillik
yüksek dozda eksiklik
trajikomik haller

derinlerde dağılıyor kum fırtınası
eli, yüzü, dili
beni, seni, onu yakıyor
nurdan uzak sahte vicdanlı
iki yüzlüler

ipleri başkalarının parmak uçlarında
kör kuyulara teslimiyetçi kuklalar
üşütük iradeli dönekler

ayak diplerinde dolaşırken harami gölgeler
had bilmez
saf tutmaz
gittikçe cüceleşen kara yürekler

hasat edilirken hakikat
habisleşir tenlerinde acizlik
üstlerine siner cinnet

çatlatamıyor hesapsız günah
lime lime dökülüyor insanlık

hayret ediyorum,
siz,
ne kadar da çoksunuz