Kalan

sen ey beni oyalayan gün
akşam ol
sen ey pişmanlık
efkar ol
tut elimden kaç ömür beni şehir oyalar
sen ey düzene karşı başım sağol

bir dilekse en çok ben diledim onu
bir kadındı her akşam uzanırdı ufukta
bir gidendi arkasına dönmeden yürürdü
en çok ben söylemiştim onu bu satırlara
her şair söyler durur kervan yürürdü

sen ey parlayan gece
dönen gök biten şiir
sen ey ağlayan göz gidene
derin düş duran kuantum
sormalar unuttum bir yerde

sen ey ışık hızında giden adım
endişem yarınım
en kuytum en uykum
sen ey perişanlığım
işte ömür elleri bir kadın gibi ufka uzanıyor
adımları uzadıkça uzağa
efkar sonsuza yaklaşıyor

-ufukta batarken gerçek şehre çekiliyorum
yalanlar ülkesinden bir kadın uğurluyorum-

sen ey beni oyalayan gün
akşam ol
sen ey pişmanlık
efkar ol
sen ey rakı ey balık
bir nağme ol eskilerden
tut elimden kaç ömür beni şehir oyalar
sen ey düzene karşı başım sağol