Kalemim Mezarımı Kazıyor

Seni yüreğime sakladım diye,
Kalemle kararttım ak sayfaları.
Aklımdan geçeni yazdım gör diye,
Nem tuttu içimin tüm duvarları.
Keşke şairliğe özenmeseydim!

Dilim ne söylerse elim yazıyor,
İçimden dışıma mezar kazıyor,
Gerçeklerim düşlerime kızıyor,
Umutlarım gözlerime ağlıyor,
Keşke şairliğe özenmeseydim!

Hayal aleminden çıkamaz oldum,
Küstürdüm dostları göremez oldum.
Sen gelmeden hayat tozdu pembeden,
Kaybettim renkleri seçemez oldum,
Keşke şairliğe özenmeseydim!

Çok şey istemedim ki ben hayattan,
Beni sevmen için yüce Allah'tan,
Ettiğim o duaların ardından,
Bir görüşme alamadım ağzından,
Keşke şairliğe özenmeseydim!

Ben de geldim bu aleme sen gibi,
Uyutmadın o sinende yar gibi,
Ciğerime hançer battı sen gibi,
Gözlerimden iner yaşlar sel gibi,
Keşke şairliğe özenmeseydim!

Yüreğim uslanmaz sevmem dese de,
Bir daha seni hiç üzmem dese de,
Kağıtla kalemle küstüm dese de,
Yine seni ister ecel gelse de,
Keşke şairliğe özenmeseydim!