Kalemimin Sevincini Çaldın Giderken

Biliyorsun ki
Ne zaman alsam kalemi elime
senli oluyor cümlelerim...
gözlerimin seline kapılmış bir geçmişi yazıyorum kimi zaman
hatırladıkca boğuluyorum !
hatırladıkca kayboluyorum dünlerde...



kimi zaman
düşman oluyorum kendi bedenime
ellerimde hissediyorum biran sıcaklığını
kes at diyorum
kes at !
kalmasın hiç bir izi teninde....



ne zaman alsam kalemi elime
yosun tutmuş senli düşlerimi eşeliyorum
şairin mumu bir şiirle son buluyor
ele veriyorum her satırımda kendimi
unuttum yalanlarım yol alıp gidiyor
her mısramda seni
kahrolası bitmeyen sevgini yazıyorum


//sen;
kalemimin sevincini çaldın giderken//




ve artık şiir yazmak
yani seni hatırlamak
cam kesiklerinin üzerinde yürümek gibi
Bile bile kanatmak
bile bile acıtmak canımı !!!
bu yüzden işte bu yüzden
artık şiir yazmıyorum
yazmıyorum sevgili...