Kalk Baba

Uzun koridorlar uzun,
Adımlarım ürkek,
Korkakça yol alıyorum.
Önüme çıkıyor beyaz beyaz,
Azrail sanıyorum.
Bir bankta duruyor genç bir kız,
Ağlıyor avazı çıktığınca,
Annesine ağlıyor,
Öylece boş boş bakıyorum.
İçimde bir his var,
Korkuyorum.

Gecenin bir yarısı,
Apar topar almışlar seni,
Gecenin yüreğinde çığlıklar,
Senden geriye kalan.
Acı acı çaldı telefonlar,
Ambulansın sesi gibi,
İçim sıkıldı o an,
Evime baykuş tünedi,
Garip bir sıkıntı içimde,
Yol alırken ağır aksak,
Yaşanan ne varsa,
Onu hatırladım.
Çocukluğum, gençliğim,
Avcumda nasırlaşan acılarım,
Düşündüm hep,
Ben sana hiç sarılamadım.
Şimdi bir yatağa mahkûm etmişler,
Yatıyordun uzun uzadıya,
Saçların ağarmış,
Cansız kalmışsın.
Nefesini kesmişler.
Sen benim sebebimsin.
Canısın mezara düşen annemin.
Biliyorum, hata bende,
Sana hiç söylemedim.

Uzun bir koridor uzun,
Korkularımla yol alıyorum,
Genzimi yakıyor ilaç kokusu,
Bir kadın ağlıyor,
Bir çocuk bekliyor,
Annesinin elinden tutmuş,
Bir kardeş kardeşine sarılıp,
Tüm küskünlükleri unutmuş,
Karşımda kardeşlerim dikiliyor.
Susuyorum, konuşmuyorum.
Gözlerimi çeviyorum,
Sen uzun uzadıya yatıyorsun.
Sebebimsin biliyorum.
Fakat neden sarılmadım sana,
Ya gözlerin açık giderse,
Ya bana kızarsan,
Dualarım seninle,
Bir ben ağlarım sana ağlarsam.
Yokluğun üzer beni,
Kalk baba, kalksan.
Geriye al saatleri,
Vakit çok geç olmadan.

Not: Kimi zaman doyasıya sarılamadıklarımız olur hani / Sevgisini, nefretini aslında kendisini taşıdıklarımız / Kimi zaman bir roman yazar yüce kalem / Kimi zaman söz geçiremeyiz giden yıllara / Bir anda yalnız kalırsınız / Üst üste gelir her şey, ağlamalar düşer payınıza / Boğazınıza dizilir hıçkırıklarımız....