Kalpteki Sergi

ellerim ellerini tutamazdı
gözlerimde gözlerini
yasaktı o zamanlar
bilmezdik gülümsemeyi
sevgiliye
sensizlik hiç ses vermedi
hep varlıktın yakan
bedende
kaçaktı sevgi belki ondan
sevda oldu dile gelmeyen
bendeki sergin başkaydı
kapalı kapılardaki giz
duvar duvar izin
kovalardı bilirdi takipte olan
astık bizde aşkın fotoğraflarını
delikler deldik duvarlarına
zamanla
sallandı içteki sızı
birlikte olamamak daha ağır bastı
ve söküldü tek tek
kalpteki sergin
bir tek izi kaldı
çakılan çivilerin