Kan

kendime söz geçiremememin
bedbahlığından
utanıyorum
bildiğim gerçekleri
duygu kelepçesinden kurtaramıyor
ve kabuk tutmuş yaramın
darbe almasından kanıyorum
ki ben onu nede güzel
pansuman etmiştim
geldiler bugün acımasızca
bedelsiz kalacağını sanan gafiller
kapanmamasına ant içercesine
neşterlediler...
oysa o neşteri
pansuman arabamdan
kaldırdığım halde
etki tepki ya
bende kanadım
kanadım
beni kanatanlarada bulaştırdım
üstleri kirlenince kızdılar
nafile
bir kere kanamıştım
şimdi tekrar oturup
yaramı pansuman etmeyeceğim
bıraktım..
kanayan yarayla yaşamı
reva gördüm kendime
böylece her dokunanda
nasibini alacaktı.......

26 Mart 2009 75 şiiri var.
Beğenenler (5)

Henüz beğenen olmamış...

Yorumlar (7)
  • 15 yıl önce

    Kanayan yarayla yaşamayı kendine reva görecek kadar, gafillerden nefret etmek ve kapanmış yarayı neşterleyenlere acıyı bulaştırmak.

    Günay hanım serzenişleri aktarmışsınız, Toplum insanları mutlu etmek için olacağına,hem toplum hemde fertler mutsuz ediyorlar işte.

    Kutlarım.

    Sevgi dolsun yüreğinize gene de.

  • 15 yıl önce

    çok güzel aynı zamanda farklı ifadeler. kalemine sağlık.