Kan Kiyisi Yaşam!

yoksun ...
kan kırmızı sular vuruyor kıyılarıma..
zihnim darmadagınık...
ne ses duyuyorum...ne konuşmak istiyorum...
hafızam siliniyor,
kötülükler dünyasının zalim insanlıgında kayboluyorum...
ben bu değilim...
sen de o değilsin..
kimse kimse değil aslında biraz...
yalan!

korkuyorum sessizliğimin ince nagmelerinde ün almaktan...
korkuyorum sensizliğin kanlı gecelerinde kaybolmaktan...
sendeliyorum kolumda yoksun ...
sanırım sona gidiyorum... olmuyor musun!?

sesleniyorum bu bir kabus...
sesim yok!
koşuyorum nereye koştugumu bilmeden,
sahil boyu kırmızı deniz,
maviyi kaybetmişim...
umut ölmüş, ey aşk beni oyalama!
yalan!...

hafızam siliniyor,
gözlerini açamıyor şair...
ve şair utanıyor kaleminden,
yazamıyor şiirini,
nefes alamıyor sonra..
bırakıyor musun...

korkuyorum...
tükeniyor gelecek,
sevda öldürüyor sonra aşkı..
ve aşk gülümsemeye çalısırken ,
kayıyor birden...

deniz kıpkırmızı bu bir kabus...
hayat yaşama küsmüş,
dünya ağlamaklı,
gözlerin kahvesinde bulamıyorum hayatı...
ve göremiyorum da aslında neredesin..
yoksun...
olmayacak mısın!
korkuyorum,
gidiyor insanlar,
ben sana koşamıyorum,
durmuş zaman...
nerdesin....
herşey birbirine girdi,
herşey bitti aslında..
yoksun...
kan kırmızı sular vuruyor kıyılarıma,
gözlerimi açamıyorum...
birtanem,
korkuyorum....