Kanadım 'Kanad'ım Kırılırken

Ağladım vurulup yıkılırken,
Kanadım,kanad'ım kırılırken.

Niyet ettim seni sevmeye ey sevgili,
utanıyorum başka yüzlere bakarken.
üzüldüm aşk yerlerde sürünürken,
hüzündü sevgi kılığında görünen,
gözyaşıydı yağmurlara bürünen...

Ve sözlerin hazandı,
yapraklar gibi hazin dökülen.
bir sen vardın yüreğime hükm'eden,
bir ben vardım,
seni her gün seven,
her an seven...

El ayak öpmeden,
boyun bükmeden.
helaldin bana,
ilmen,din'en...
moraldin bana manen.
dedim sana değilmi.
ne olur ben de seni bu kadar severken,
sen de bana inan,
bana güven...

Söyle,
hangi iklimde büyüttün de bu sevdamı,
ben hep sana üşüyorum,
ortalık yangın yeri gibi yanarken.
yine titrek,yine hüzünlü sesin,
yoksa hemen mi gideceksin?...
demek ki şimdi gideceksin,
aşkımız sekteye uğruyorken...

Aç kaldım,açıkta kaldım,
ağladım aşk ayaklanırken.
ufaldım iğne deliğinden geçerken.
ama bir tek sana inandım,
bir tek sana kandım.
sana kanadım,sana yandım,
kanad'ım yedi yerden kırılırken...