Kandil
Ölü hatıraları içinde büyümüş
mezar bekçileri gibi solgun yüzünde
şems-e hasret
sevgiye aç , sevgiye susuz gözleri ...
Yelkeni rüzgarsız kalmış
battal bir mavna gibi
ağır ağır ilerken zaman ...
Yağı bitmiş kandil gibi
yavaş yavaş sönmekte ömrü ...
Evet belki alakasız bir çağrışımdı ama nedenini bilmiyorum şiir beni oraya götürdü.Alt satırda şiir ismini yanlış yazmışım kalan efendim şiirin adı. Şiir okuyanındır ya yazandan sonra ve her okuyan başka bir pencere açar ufkunda o sebeple bir bağlantı oldu :) tekrar saygılar
rüzgara ters çevrilen istikametlerden geriye kalan özlenmiş bir rüzgardır inan gidilemeyen uzaklardan..
..
tebriklerimle..
Özdemir Asaf üstadın kalen şiiri geldi aklıma okurken benzerliğinden değil ki, benzemiyor elbet hissettirdiklerinden.Saygılar şair.