Kandil

Yak kandilleri tılsımınla fesleğen kokulum
Çağlayandan damlayan su gibi berrak
Öpüver yüreğimden kimseler görmeden
Fısılda kulağıma şen türkülerini
Sonra şiirler oku şafak renginde
Sesinden yükselen buğuyla
Zamansız açan tohum gibi
Budaklansın sabah
Gülsün Dünya

Sen yüreğimde ki kuşları havalandırırken
Ay yağmur gibi insin geceye
Gözler ateş sözler harman olsun
Oturalım kıyısına gecenin
Geç karşıma bak bakabildiğince
Şiir ırmaklarından dökülen ışıkla
Sadece seni seviyorum de yürek parem
Sonra
Yüzüme bak
Gülümse
Hadi gülümse


Gölgesiz mekânım sevginle uğurla beni
Ömrümü yürürken bildiğim yollarda
Savrulurken bütün yollar önümde
Avucumda seni de götüreyim görünmezim
Götüreyim ki seni de
Geceye, güne, güneşe hükmüm geçsin
Canlar çiçek açsın ...