Kanıyorum

Dokunma
dokunmazsan
yaşayabilirim belki bu düşlerle
irkilmeden dengem...


Gülme gözlerime
onları yalnızlığa adadım
iki inci parlamazsa suretinden
görebilirim belki
yarında bir yaşamın var olduğunu...


Yazma sakın adımı
sen yazarsan mısralara
sus kalırım adında
ve yazamadığım daha onca sen varken
bırakamam elimden kalemi...


Kanıyorum
her sabah sıcak bir yaradan
ta ki 'sen' batımına kadar
hiç durmadan...


Kanıyorum
bitmeyen şarkıya
batmayan güneşe
ve dudaklarından dökülen
seviyorum yalanına...


İşte böyle sen gideli gerçeğim
su gibi
nimet gibi
mübarek bir acıyı
her gün ilk ışıltıda doğurup
yastığın karanlık yüzünde
öldürüyorum her gece
ve hala
sana kanıyorum...



01.02.2013 / Şair-i Gülhan...157