Kapansın Perde

ey melun şüphe
sen aşkı nereden, ne zaman öğrendin
aşk seni ne zaman öğrendi
aşkın meyvesi
ruhun meyvesinden önce mi çürür

makul bir sebeb mi lazım
sevdim sebebsiz biliyorsun
çekildim yolundan
neden halen gitmiyorsun

ne gam, ne huzur
ey aşk, bana öğrettiğin sadece ihanet
bağından der diye verdiğinse
kokusuz bir gülden ibaret

şimdi, adın
acılara sürülmüş yalancı haz
gönül huzurunda buruk bir tebessüm
şimdi adın
dilimde eksik niyaz

sessizce terketmem
uykularını bölen kabusun olurum
simsiyah bir bulutta gizlenir
yakmam seni gölgen olurum

gitmek istiyorum bir bilinmeze
en haklı sebebe dayanarak
arkama bakmadan
özbenliğimi terkederek

sahipsiz mezara bakar gibiyim
aynalar seni göstermiyor artık
ey emanet sevgili
gözlerinde gördüğüm yüzüm nerde

unuttum rölümü oynamıyorum
kapansın perde