Kar Gibi Bir Şey

hay aksi suya düşen şeyda
güldükçe gülen söz
tek nefes alışın yaşamak
aşkın azizliği
basıyorum kalbine inatla karanlık
bazı şairlerin uğrunda ölmek istediği
kar gibi bir şey yağıyor ufka


göğsünü çiçeklemiş geliyor deli bahar
ilk kim söyledi kuşlara sesinin ismini
çocuk
şu öfkesine sinek kaydı duruşlar
dudaklar yaşlanıyor önce
alnı ve saç telleri ve gözleri
ağlayınca korkudan kan
ve kinden
avuçlarından
kar gibi bir şey yağıyor işte
soyulmuş duvardan mevsimin binbir rengi


el üstünde tutuyor el
bal güneşli gülüncük zaman öyle mi
ah zerdali düşleri ah
ölmeler yalan
açarken kuşlar bir koca mavi
göğe uzak göğe yakın
kar gibi bir şey yağıyor bak
hoş vermiş günü güneşi
görmeden bir kez daha seni


karanfilin gözleri tomurcuk
çocuk
kan gibi bir şey yağıyor ne tuhaf
ne tuhaf seni anlamak
canlıdır gözleri bütün resimlerin
vaktidir belki
kırk yerinden kırılmış öykülerin
yutkunup ortalık yerde
yorulup yasını tutmak