Kar Ve Adam

Telaşlı beyaz kelebekler gibi,
Sağa sola savrularak,
Yeryüzüne iniyordu kar taneleri yoğunlaşarak.
Üzerimde paltom,boynumda atkım.
Ponponlu şapkamı başıma taktım.
Sokak lambasının altında,
Dikiliyorum yine,evine bakarak.
Bir an olsun pencereden,
Bakması umudu taşıyarak.
Kışın başıydı tanışmamız.
Darmadağın parça parça,
Hallerimde gelmiştik göz göze.
Öyle heyecanlı bakışları öyle tatlı.
Kar perisiydi pamuktan kanatlı.
Sihirli elleriyle toparladı darmadağınlığımı.
Kendime gelmiştim,kendimdim artık.
Onunla varolmuştum.
Sil baştan yaratmıştı beni parça parçalığımdan.
Bulmuştum doğru insanı bu sefer.
Diğerleri gibi mevsimlik olmamalıydı.
Kış bittiğinde herşey yarım kalmamalıydı.
Ve dikiliyordum sokak lambasının altında,
Penceresinden bakar umuduyla.
Kar lapa lapa,kar tane tane.
Savruluyor,uçuşuyor atkım,
Düşürüyor şapkamı fırtına.
Dikiliyorum,pencesinden,
Bakar umuduyla bitkin.
Ve sabah olduğunda geldi.
Kaşkolumu boynuma sardı,
Şapkamı başıma taktı.
Yere düşen havucu kaptı.
Gülümseyerek yüzüme baktı.
Ve burnumu yerine taktı.