K/ara Kapı Söylevi

-ellerimiz kaderimiz
yetmeyince eylemin kifayeti
yanılgının ederi bahane olunca
söze soyundu dilimiz-



karanlık şafağın koynunda uyanırken
çalar eski hataların tövbe çanları
şakağımız zangoç beyazların elinde
kimden nasıl saklarız hayatın eyvahlarını
erken bitmiş her mavi bekleyişi
bir son buluyorken tenimizde



dilde ah bir h/iç kızgınlığıymış
ve mengene sıkımıdır düş cenderesi
gece o kovuğa sinmiş ağrılı sızı
z/aman dileriz
k/ara kapıdan
zamansa tükenişe çalar
saniye monotonluğunu
direncin kırıldığı nokta
hep aynı
teninizin buz kesikleri ile uyandığınız
yatağınızın uzağında bir yer



dokunduğunuz eşyalarda kalmış aşk
eski fotoğraflarda bir de
bir oturuş bak o kanepede
bir edalı duruş o balkonda
ve saçları taramaya koyulan rüzgarda
kokusunu unutan kurumuş bir gülde
bitmedi arayışınız
ve tebessümler ne kadar da taze hatırınızda
sevmek tekrarına düşen
bu alımlı hayalin ağında



dün örselerinde çekice vurulmuş hayatlarız
sahi bugün hangimizin umuru olurdu
yalnızlığın tekrarını artık bıkacak kadar yaşamışsanız



ya sen diye
bu itirafa durduğunuz tahrif
muzip gecelerin yorgunluğa ekşimesi gibi
gri bir tarafsızlık serpiştirip gitmişse etrafınıza
gölge gizeminde kaybolan ışıksanız
karanlığa serbest dalışınız
dönemecini bulamayacak kadar
kendinizde k/ayıp
seninizde ziyadeyseniz
koşullanan kaçışınızın mağduru gibi
perişanlığınızı sergiliyorsa
her bir yanınız
siz hayatı bir intihar gibi yaşamaktasınız




kulak verin sözüme
siz bir kalemde dillendirmediniz sevdanızı
yürek verdiniz sadece satırlarınıza
kimileri bahtınıza kara çalınmış dese de
yazarken apaktınız
karanlık cümlelere derz doldurdu
yüreğiniz
ölmediyseniz bu uğurda
e haksız da değilsiniz sevmek için



sevdiyseniz
yaşamak inadınızın kapılarında
ısrarcı kelamlarla tutunup
hüznü yakıştırmadınız hiçbir zaman hevesinize
oysa onu size reva görenlerin
yorgunuydu şiiriniz


13mart11