Karabasan

Kararan günler yumağıdır
Ruhumun ücra köşelerinde yeşermeye çalışan
Zavallı körpecik bir sevginin tuzu
Kirli bir bahar sabahına uyandık
O yitik dediğimizle
Zamanı bile bir kavanozun içine saklayıp
Gittiler zebaniler
Ellerinde uzun saplı hançerler
Gözlerinde mahvolan aşkımızın kısa metrajlı filmi
Sen görmedin ki ölenleri

Fırtınalar çıkarsa çıksın sözlerimin gölgesinde
Kime sevda yakışır kime tabut
Bırak da ağlayanın arkasında kalsın
Düşlerde yıkılamayan put

Kimliğim öldü benim
Uzunca bir mezarın kenarında
Boynu bükük gibi duran
Rengi hüzün
Ucu kırık
Aşkı ceset halinde bir ibriğim.

Gün doğmasın say uyandığında
Öylesi karanlık bir zindanda
Tek başına
Çemberin içinde dertmiş gibi
Sade ve tensiz kal.