Karalama -1-2-3-4

--- Karalama 1---

bırak beni dalgaların sırtından hain geceye
bir daha anma adımı
sakın sen söyleme martılara eşgalimi
onlar bilir aşk ölülerini
sessizce bırak beni bir bankın köşesinde
her şey kalsın benden uzak sana
bir yosun yeşilinde
yada bir mavide
hangisi erken öldürür acaba


---Karalama 2---

anlat beni içinde ben olmayan satırlarla
bırak beni dağların en ayaz köşelerine
içinden bütün sıfatlarını çıkartarak
at beni yakamozsuz denizlere
ve mavi mercanlar kokmasın
içindeki beni bırak bir ben olmadan
bitir mürekkebini kaleminin
dök beyaz kağıtlara
yaz yazabildiğin kadar beni
ama içinde benzetmesi sen olmasın
bitti dediğin anda otur saatlerden sor beni
akrep kovalamazsın yelkovanı
koşarken yırtma gömleğinin parçalarını
bırak at beni mevsimi olmayan dünlere
hasadını yap rüzgarlarla
adımı yazma bir tek satıra
bir ben olmayayım yüreğinin sol tarafında
bütün öznelerimi kaybet
cümlelerin sonunda
ben olmadan anlat
beni bana



---Karalama 3---
yontup kendi ruhumu
çıkarttım amansız sevdalara
üstümdeki ünlem işaretlerinden
sıyrılıp koştum tehlikeli bölgelere
sonsuz topraklardan geçtim
üstüme kıvrılan soru işaretlerinden sıkılıp
bağırdım ruhumun kimsesiz sokaklarında
öylesine durgun ve öylesine yabancıydım ki kendime
kendime doğru koştukça
uzaklaşıyordum ışığa
artık suskundu zaman
her şey öylesine sen olmuştu ki
ben bile kendimden geçmiş sana derken kendime yenilir olmuştum
oysa aşklar tek kişilik başlardı
her aşk aslında bir stand-up gösterisi fragmanında
sonunda melodram olsa da
Ayrılıklar
her şey kendinden ötesini götürür olmuştu
geçmişte kaldı derken geleceği yakan kaç fotoğraf vardı
ömrümün çözümsüz denklerimden çıkarken yola
durduğum çıkmaz sokaklarda
aradığım kendimdi
bir bankta bir kuş ölüsü kadar yorgunken gözlerim
şimdi taşıyamadığım bir sevda vardı omzumda
görmek istedikçe kendimi
bir ben yitirmiştim kendimde
ve koşarken çıplak ayaklarımla sana
kana aktığım kendi ruhum

---Karalama 4 (Final )---

Buz çığlıklarımdan seslendim sana
en çıkmaz saatlerde
Durgun bakışlarımda güller kuruttum
dağıttım üstümdeki kara bulutları
git derken sana kendimden kopardım nergisleri
iyi günde kötü günde açacak bir kardelenken
şimdi yaz gününde üşüyoruz sebepsizce
güldüm kendime
ateşe düşsem bile
yalnız kalmak üşütse de ayaz gecelerde
düşlerim yırtılmıştı tam kaderimin orta yerinde
ellerimi tutacak bir dal ararken
kendi dikenlerim tarafından kanıyordum
her akşam geceyi anlatırken sana
gebeydi saatler ayrılığa
düşük tehlikesi geçirmişti kimsesiz çocukluğum
güneş tenimi yakmıyordu şehir artık sessizce koşmaya başlamıştı
ben masamda bir küllük
kül renginden kalemim
bir beyaz sayfanın ucunu yakıp sana yazarken
bir cigara kadardı sevdamız
yandı
içimize girdi
zehirledi
ve ve.. ve..
Bitti....

---Biten yazıdan Kalan Sorularla Hayat ---


Beni bana anlat "hayat "
İçinde ben olmayayım
kendinden yalanlar söyle
kandır gökyüzünün rengi mavi diye
saklambaç oyna düşlerimle
hayallerimi birer birer kağıttan gemilere çevir
sal amansız denizlere
dalgalar vurarken kayaların dibine
bana yavaşca fısılda
gördüğüm herşey yalan diye
beni benden götür evrenselliğe
her insan kadar olsun ömrüm
anlatırken kendini neden hep suçlu kaderim
önsözlerden başlarken yazarlar
"hayat hikayesinden alıntıdır diyor"
Bana dünyayı anlat hayat
içinde ben olmadan
Gözlerim görmese de seni bilirim
kimi görsem suçlar seni
idamlık sehpasının ucunda ilmiği geçirmiş
imamsız bir ölüm kime yakışır " hayat"
üç beş harften kurmuşsun kendini
ne gelse suçluyorlar seni
ohh... be hep suçlanacak sensin nede olsa
vur ,kır , parçala kendini
sonra durma küfret hayata
içinden geldiği gibi
sonra başla kaderine isyana
İşte "hayat" anlat kendini içinde yalanlar olmadan
beni kendine katarak