Karanfil Kokuyordu Son Sözleri...
Güneş çattığında kaşlarını
su uyuyordu
manasız dünyaya
son bir nefes bırakıyordu can...
Ben biliyordum
gülen yanına yaslayarak gözlerini
kaç masal eskittiğin sözlerinde
akmasını gizliyordun... gözlerinin
biraz nem
biraz serin
toprak kokuyordu sözlerin
Düşüm de bile
hep bunu düşündüm anne
elleri
elleri güven
elleri işçi
elleri emek
dertleri nasırıyla yüreğine yamaladığı elleri
dokunduğunda sıcak
dokunduğunda şefkat elleri
Birde gözleri
gözleri anne
ölür ayak
gözlerinin içiyle değerken gözlerime gözleri
karanfil kokuyordu son sözleri...
Mayıs 2006
Rönesans felsefesinde teori ve pratik arasındaki mutlak antitez yok olup giderken, doğruluk ve yanlışlık mutlak olmayıp, bilginin sonu gelmeyen ilerlemesine bağlı ve göreli olan değerler olarak anlaşılmıştır.
yani, insan ve duygular değişkendir.. bugün gidenler,yarın dönebilir.. umut..umut hep umut...
Babamın anısına uzun yıllar evvel uyuyup uyanmadığı gün bugündü ..
Gerçek aleme göçmüş tüm babalarımızın ruhları şad'olsun ...