Karanfiller Üşürken

karanfiller üşürken alev alev
kadınsı bir sesizlik en çok neyi kabullenir
keskin korkularla cebelleşirken yüreği
kanadığı nedir

uzaklara gitmiş ağıt
kırılgan bir düş
bir kayboluş
dilsiz sızılardayım
ölümü bol gecede
çürürken zaman
sarışın bir yaz hüznündeyim
zıvanadan çıkmış isyanlarda
hınca hınç kavgalardayım
yakacak önüne geleni
şah damarımın ateşi
bakarak anlayamazsın
karmaşada varlığım
alınma söyleyemezsem sevdiğimi
vefalı bir şarkı ol ruhumun aynasına
ellerimin üzerine ellerini giydir
içimin baskınlar yaratan gerillasından çek kurtar beni



Tanrı uyuyor mu geceleri
kentte gezinen bir korku var
yüksek yüksek evler
pencereler
bıktıran yaşamdan korur mu perdeler
iç kanaması geçiriyor melekler
göğe pençesini geçirmiş zebaniler
ürkünçlüklerden bıkan yıkılışlardayım


ilk kez bu kadar uzağa savruldum
ilk kez bu kadar senden uzak
dümenin yekesinde sesin olmasa
atlardım sarp kayalıklardan tekinsiz açıklara
hayattan kalma sızlanışlardayım
devrilen bir asi gibi vazgeçtiğimi sanma
gecenin karanlık yüzüne pankartlar açan
güneşin sıcak kızıyım
inan bana çürütemez dünya beni
sen ve hayat avuçlarımın arasında
yarın kalkarım yığıldığım yerden bin kişi
yaşadığımca haykırırım sevdiğimi