Karanfilsiz Elanda Açmaz Yüreğim !

Gökkuşağı
Olsun yarenim
Ben sana
Maviler veririm
Sen bana
Kırmızıları ver yeter ki
Alıp veremediğim
Renklerin vebalini
Bana bırak .........

Tüm renklere
Bir renk alayım senden
Bakışlarınla uzat ellerime
Bir kırmızı bak bana
Karanfil yüreğin ile

Elalarındaki
Bakışların al olsun
Göz bebeklerini
Hissedeyim üzerimde

Seviyorum ben
Elalarına vuran
Karanfil kızılını
Karanfili de
Tek aklıma düşüren
Sensin zaten..

Yolup atamıyorum
Gönülle sığmaz bakışlarını
Yokluğun vururken
Ayaz gecelerime
Üşümelerim sana iken
Tek akla düşen
Sen
Ve yine sen...

Viran düğümlerde
Yokluğuna vuran özlemim
Bu kadar fazla iken
Kim bilir
Yanımda olsan
Nasıl özlerdim seni........

Sen benden gittikçe
Gelmelerine bağlanmış
Özlemlerim bile
Kıskanacak seni

Yanıyor gözlerim
Sözlerimin dumanından
Fark ediliyor özlemim
Yanıyor sana..

Ben
Camdan kalpler
Biriktirirken sana
Baş harflerini yazıyorum
Katrelerimin koşulsuzluğuna

Esiyor sensizliğin, kara
Bıktıran sesi kulağımda
Rüyaları kabuslara bağlayan
Ufku sana bakan nöbetler ardında

Güç bela
Sensiz bir uyku bulursam
Sarıldığım tek şey
Hayalin oluyor
Gözlerin yastığım
Gözlerinsiz uyuyorum

Bildiğim mevsimleri
Bu alemde bırakıp
Elalarınla
Bir Cemre düşürüyorum gönlüme
Kışı soğuğu olmayan
Mevsimsiz sevdanda..

Rüzgarların da hazansız
Renkler esen bir mevsim
Yağmurun da çamuru olmayan
Altın sarısı damlalar akan
Seni sulayan ,suladıkça
Sevmeleri kızıl gözlerinde
Karanfil açan bir mevsim

Ne baharlar serpildi
Çok sevdalar dinledim
Çok sevmeler diledim
Birileri kıskanır diye
Mevsiminden koparırlar diye
Anlatmadım baharımı
Kızıl gözlüydü
Ela gözlerinde açan çiçek
Ve yalnız benim
O çiçeği yüreğinde büyütecek ....