Karanlığı Ağır Gecelerin

Sana hasret zamanların ekildiği
şu yangın yeri tenimde
solgun bir güz , yorgun bir ömür kaldı
bak bu gidişten ...



Hasada durmuş başaklarım
erken döktü tanelerini
sensizliğin çoraklaştırdığı topraklarıma



Mevsimlerimden baharlar alıp başını gitti önce
Sonra , gölgen eksildi karanlığı ağır gecelerimden
yoksulluktan çok , yokluğundu ağırıma giden
bilmedin ya gülüm ...



Bilemedin olmadığın gecelerde bile
yine sendin gözlerimde ıslatarak
dirhem dirhem büyüttüğüm


gittin ...


Dudaklarımda kanayan bir veda kaldı geriye
birde sensizliğim emanet senden
ben seni yokluğunda da düşledim oysa
ben seni gitsen de sevdim gülüm ...