Karanlık Gecelerin Sessizliği

Geceye sessizlik çökerken
Her yer
Her şey karanlık şimdi
Ay puslu
Gök karanlık
Tek bir yıldız bile yok ışıyan...




Mor ötesi pembelikler size ne oldu?
Sizde mi terk edip gittiniz beni?
Yüreğim, duygularım, seslenişlerim
Amansız çarpan kalp atışlarım
Onlar bile sessiz bu gece...




Gecenin bu zifiri karanlığında
Kulağıma gelen tek ses
Delicesine esen fırtınanın ve yağmurun sesi
Gök sanki ikiye bölünmüş bu gece
Karanlık ve sessizlikler arasından boşalan yağmur
Sicim gibi süzülmekte,
Tıpkı akan gözyaşlarım gibi...




Oysa daha dün, daha dün
Yüreğin kadar yakınındayken ben
Şimdi elvedalara terkedilmiş yüreğimle ayazlardayız
Şu kahrolası karanlıklara terk edip g/ittin ya beni, yazık...




Hani söz vermiştik
Hani kardelenlere benzemeyecekti aşkımız
Hani bulutsuz göklerde, karanlığa meydan okuyacaktık
Hep ışık ışık olacaktı sevdamız...
Bu muydu verdiğimiz söz?
Bu mu olmalıydı sonumuz?




Ve geceye sessizlik çökerken sevgili
Her yer...
Her şey karanlık şimdi...
Hava puslu
Gök karanlık
Nereye baksam kapkaranlık
Zifiri karanlıklardayım ben
Sen yoksan!



_Kardelen_