Karanlık Kusağında.

Hayatın ortasında ve yalnızım, (SEN)
Yalnız degilmisim gibi yapıyorum.
Mutsuzum,mutsuz degilmisim gibi yapıyorum.
Sensizim,sensiz degilmisim gibi yapıyorum.
Yani anlayacagın ben rol yapıyorum.
Beni ne hale düsürdügünü görüyor musun=?

Biliyor musun?Gece hic güzel olmadı,senden sonra.
Uyumak ve uyanmakta.
Gün desen geciyor iste.
Ne yagmur seninleyken yagdıgı kadar güzel,ne camur!
Ne sarkılar alıyor beni benden,nede sözler.
Tadım YOK.
Ama güclüyüm hala,
Ayakta duruyorum bi umutla...

Simdi seh(i)rin karsı kıyısına gecmek,acıtıyor icimi.
Gecmiyorum bu yüzden,hep bu kıyıdayım.
Sana karsı,yan yana durdugumuz her yeri özlüyorum.

Simdi söyle bana,
Bir daha nasıl eskisi gibi olabilirim ki?
Nasıl yasanmamıs gibi yapabilirim yasanmıs olanı!
Nasıl tüm bunları hissetmemis gibi yok sayabilirim ki?
Sana dokunusumu,
Bana dokunusunu.
Seni öptügümü,
Beni o kıpkırmızı dudaklarınla öptügünü.
O yumusak ellerinle,elimi tutup bu benim sevgilim dedigini.
Nasıl yok sayılır hea!

Peki yasanmamıs gibi yaparsam bunları,
Bize,
Sana,
Bana büyük bir reddedis degilmidir?

Söyle bana,
Varlıgına ters mi düseyim!
Akıntının tersine mi yüzeyim!
Ki istersen bunu da yapabilirim.
Bu mutlu eder mi seni?
Ya beni,
Varlıgım ne senden vazgeciyor,
Nede uzaklasabiliyor...

Yoksa yasanmıs onca zamanı sileyim mi?
Hayatında,
Haytımda bir bosluk mu kalsın!

Ey A-S-K!
Pas anahtarısın,
Bütün sevda kapılarını acansın.

İkimizide aynı anda yasadın!
Onda,icinde ben olan
Bende,icimde o olan sen vardın!

Bazen aldanan,
Bazense aldatılan ask!
Dogruyu söyle bana,
Yasananlar sence YALANmıydı?