Karanlık ve Hüzün

gece, karanlıklarını örtmüş
üstüne hüznün
üşüyüp titremesin diye
nazik ve hasis kız bilirsin
üşürse incileri dökülür yere
tutamaz elin avucun

rüzgardan sinsi sinsi bakışlar
bir çalyıp bir üfleyip oynar
soyunmuş bedenlerinde selvi ağaçlarının
rakkase olur bazen arada sazende adın

yıldızlar pek mutsuz yine
uykusuz kalmışlar gibi dünden
ay ile araları llimoni nedense
tatsız tuzsuz bakışmalar birbirlerine

anlaşılmayan bir ben kaldım
kefere ve hasta ruhum
ne gece adam oldu ne gündüz
yaranamadı saatler, iklimi mevsimlerin
sıcağında çoştu hüznüm
soğukta titredi
iyisi mi geceden öte yol yok demeli
ve sermeli üstüne
sıcak bir anne eli gibi
bütün karanlıklarını gecenin