Karanlıkta Bütün Renkler Aynı
ve maalesef
aynı acıyla başlar girdap...
ben alabildiğince çocuk
sen benim öfkem...
sesim sığmaz günahın gölgesine
kuşlukta vurulur sevdam,
kanar söyleyemediklerim
iri bedenli bir ağaç can bulur
......................suyla öpüştüğünde
dünya kendi kıblesine küser
benim nutkum tutulur
dilimin ucunda adın
şakaklarımda ter...
sedef bir tesbih gibi akar zaman avuçlarımdan
sırrın çözülmez
aşkı yazdığında şiire...
güneş intihar eder
dökülür sırrı aynanın
tınısını kaybeder gece...
o vakit,
sırtı yere gelmez yalanların
ölüm sensizlik değilse...
kimbilir
saklayabilseydim gözlerimdeki nemi
sönmezdi ateşin
kimin sabrıdır yeniden yorumlamak aşkı
kimin sözleri acıtır cam kırığı...
bütün masallar mutlu sonla bitmiyor ki !
karanlıkta bütün renkler aynı ...
eminim gülüyorsun yine !
ezberimde sadece suretin var
geride
geçmişi yad eden
........................anılar...
kendime dönüyorum şimdi
hoşçakal sevgili
merhaba umudun çocukları
merhaba dostlar...
Merhaba Nebile...
merhaba nebile ; kendine dönüşünü kutluyorum 🙂
sevgiler ...
merhaba kraliçe, güzelliklerle geldin bu akşam,
sevgiler şair yüreğine
karanlıkta bütün renkler aynı'
Bu renkleri,aksettirdiklerini,ifadesizliklerini,kifayetsiz kılınıpta en büyük handikapı kendi dillerinden vermelerini...Kısaca renk içersinde renk veren düşünceleri seviyorum.Tıpkı bu şiirin tamamında salınan o buruk pembe renk gibi ve orta yere kurulmuş umudun mümessili mavi gibi...
Teşekkürler paylaşımından ötürü şaire.