Kardelenler Zifiri Siyah Sarikamişta

Destansa destan,
Acıysa derindi en buzundan kesilen avuçlarında,
Bin umut bağlanan 90 bin yürek,
Adı Ahmet, adı Mehmet, adı Mustafa...
Sabahı görmeden,
Sehere dönmeden,
Kaldı Mehmet'im derin uykuda...
Kar ana oldu,
Kar yoldaş oldu, can oldu canan oldu,
Yorgan oldu ısıttı.
90 değil,90 bin.
Noksan değil, sayılıydı Mehmet'in.
Anlaşılmaz bir süre akıbeti Ahmet'in.
Her biri kandillerle aranıyor Mehmet'in.
Zaman mutad seyrinde bir su gibi akıyor,
Bir bahar seherinde destanlar yazılıyor.

Adı Ahmet, adı Mehmet, adı Mustafa...

Kar ağlattı,
Kar aldattı,
Kar ardına ah'lar taktı.
Vermedi düşmana Mehmet'lerini.
Örttü, baharı bekleyip yeşertmek için.

Kurt'lar ulumaz oldu,
Çamların rengi Mehmet'le soldu.
Dağlar geçit yok dedi bahara değin.
Kardelenler zifiri siyah Sarıkamış'ta.

Yürekler pare pare,
Yürekler dağlanmakta,
Mehmet'leri vermiyor ciğerine basmış kar.

Anaların ah'ında,
Bacıların ağıdında,
Gelinlerin kınasında kar...

Tarihin en yaslı sayfalarında,
Bir ozanın gurur dolu notalarında,

?SARIKAMIŞ ÜSTÜNDE KAR,
KAR ALTINDA MEHMEDİM YATAR?.


(ALLAH RAHMET EYLESİN)