Karmakarısık Ak(ı)lım

Hani ask oyundu?
-Oyun.
Oynuyor musun? Hala.
-Sıkıldım...Artık.
Ya sen!
-Devam.
Kiminle?
-Kendi kendimle.
İsin gücün oyun bu hayatta zaten.

Elimde degil icimden geliyor görmüyor musun?
Kendimi ne kadar kaptırdıgımın farkında degil misin?
Ne kadar derinlemesine oynuyorum,anlamıyor musun?

İnsan herseyden arınıyor zaman icinde.
Bütün fazlalıklardan azalıyor
sesten
boyadan
renkten
süsten
kalabalıktan
zaman icinde degisiyor alıskanlıkları
inancları
beklentileri.
iste en büyük degisim bu degil mi!
YAŞIYOR! insan...

-Ne simdi bu?
Kısa metrajlı roman.
Baslayıp-bitmeyen (sonu olmayan) hikayeler.

Bazen ne kadar huzurluyum zamanı unuttugumda
hic saate bakmadıgımda,biliyor musun?
Saate baktıgımda ise,huzurum kacıyor.
Oysa zaman dedigin anlardan ibaret degil mi?
Zaten zaman gecmiyor.Duruyor!
Zamanın icinden gecen biziz!

-Öylemi...

Yagmur bulutları geciyor gökyüzünden
sakin degil damlalar
düsmüyor
akıyor adeta sicim gibi.
Topragın kokusu yine bana aynı seyi
bilmedigim ama algılayabildigim
en azından bir duygu halinde hissedebildigim o yeri anımsatıyor.

Yagmur nereden yagıyorsa
oraya gitmek istiyorum bazen.
Toprak ner(e)den kokuyorsa.
yani yagmurla anlasabiliyorum
O bana yagıyor,ben ıslanıyorum...
Bu kadar kolay bir dilimiz var.

Askın bendeki karsılıgı,
maddeye dayanıklılıgımı arttırdı hep.
Bir cesit disiplin gibi.

Belki de ask gercegi bulmamı saglayan bir seydir.
Köprüdür mesela gercekle aramda
tıpkı aklın icgüdülerle sezgiler arasında köprü olması gibi.

////

Simdi ner(e)de,ne olmak ve ne yapmak istiyorsun?
Bilemiyorum su an.
........
........
Hayat ne kadar tuhaf demi!
Elinde olanlarla olmayanlar...

Simdi
kelimelerin anlamlarını anladıgımı sandıgım yerdeyim.
Her cümleyi son cümle sanıyorum
tam noktayı koyacakken
virgül gerektiren cümleler kuruyorum yada yasıyorum.
Yasadıgım icin kuruyorum galiba
cünkü icimde cümleler bitmiyor.

-Ne zamandan beri böylesin?
Kendimi bildim bileli!
-Kendini ne zaman bildin peki?
Bilmiyorum ki!