Katiller Gidiyordu

Kötü biri olduğumu söyleyenlerin hepsi,
Sahip olduğum iyi'lerin katilleriydi hep.

Ve katiller gitti,
Ben ağladım...

Ellerime bir kalem bir kağıt alıp,
Şiir şiir ağıt yaktım...

Katiller gitti,
Ben acımı yazdım....

Bir zamanlar omuzlarıma yasladıklarım,
Şimdilerde en büyük yasım...

Ben yas tuttum,
Katiller gitti...

Geride çürümeye mahkum edilmiş bir ceset
Bir hayat
Ve ağır bir suçluluk duygusu kaldı bize yadigar...

Gidenlerde hep bir bahtiyarlık yanılgısı oldu,
Kalanların yaşlı gözlerinde vesikalık bir ihtiyarlık vardı
Ve intiharlık duygular yalnızlığımı sarardı.

Katiller gitti...

Gitme diyemedim hiçbirine,
Oysa yüreğim hala sıcaktı,
Yüreğimde aşk vardı.
Aşk kan ağladı,
Gönül gözüm karardı.
Geride bir sessizlik
Bir de yalnızlık kaldı.

Katiller gitti,
Ben ağladım...

Ve anladım ki
Yaşamak başlı başına bir intihardı,
Benimkisi bir başına oldu,
Ve her sabah gözlerimi açtığımda tekrarlandı...
Çünkü her yeni güne
"yüzümü asarak" başlardım ben.
Yar yoktu,
Canan yoktu,
Katil yoktu,
Çoktan gitmişti hepsi..

Ben ağladım,
Elime bir kağıt bir de kalem aldım,
Şiir şiir ağıt yaktım.

Yaralandım her satırda,
Şiir yüreğime saplandığında...

Can verdim,
Can borcuydu tüm sevmelerim,
Ölmüyordum fakat
Defalarca öldürülüyordum..

Katiller gidiyordu,
Ben kalakalıyordum...

Ağlıyordum...

O gidenler,
" sen iyi bir insansın" diyordu,
Ve hiç biri de, aslında "iyi insan" sevmiyordu,
Öldürüp öyle gidiyorlardı çünkü,
Katil oluyorlardı,
Katlediyorlardı iyi niyetlerimi,
Yargısız,
İnfaz ediyorlardı yüreğimi...

Ardın sıra
Gözlerim yaşlanırdı,
Ben ağladıkça,
Saniyeler yıllanırdı.
Pekte gençtim aslında,
Gözlerim,
sanki bin yıl yaşamış kadar çöktü
hüzün dolu çukurlarına
Annem de hep buna yanardı,
O da pek hayır görmedi oğullarından.

Bilmiyordu,
Devir değişmişti,
Devrik cümleler şiirleşmeye devam etse de
Romantizm yatak odalarına doğru yönelmişti.
Devrimler dahi devrilmişti,
Tekdüze ölümler çoğaldı duygularımızda.
İnsansı fabrikalar katil üretiyordu
Ve öldürme sahneleri artık çok tutuluyordu.
Katiller gidiyordu,
Biz artık ağlamıyorduk üstelik,
Çünkü gidenler, rolunu iyi oynuyordu...

Sevgililer gidiyordu,
Dost dediklerim
Sırtımda bıçağı esirgemeyenler gidiyordu,
Gitmez dediklerim gidiyordu,
Yol gidiyordu,
Katiller gidiyordu
Şehir gidiyordu...

Ben kalıyordum sadece...

Ve nedense,
Kötü biri olduğumu söylüyorlardı hepsi,
Oysa
Bilmiyorlardı,
İyi niyetlerimin katli vacip haliydi zamansız gidişleri...