Katli Vaciptir Ayrılıkların

Katli vaciptir ayrılıkların,
Sus ve dinle!

...

Takunyalarıma dolanmış çığlıktı gidişin,
Caddelerin ıslaklığı şahittir,
Koşar adım geldim peşinden,
Sırılsıklam kalmıştı bedenim,
Kalabalığın içinde yapayalnızdım,
Ayağı aksayan çocuk bile ağladı gidişine,
O an,
Kırdım dizlerime yere.
Sol yanımda fırtınalar koparken,
Dudaklarımın titrekliği yasındır.
Sessizliğimin Şubat ayına düşmüştü gözyaşlarım,
Avuçlarım kırağı çalarken gidişine,
Dilim yeni ağıtlar çalıyordu buz tutan caddelerine.

Dinle!
Güz kapıdadır Temmuz sıcağından yoksun,
Lodos'un iniltileri peydahlıyor başucumda,
Vakti değildi bedenimi yerle bir edişin,
Gülümsemelerimi sandığıma kaldırdım,
Tavan arası sessizliğinde çeyizlerim.

Şimdilerde giz saklıyor gözlerim,
Kirpiklerime yağmurlar yağıyor,
Rutubet kokuyor dudaklarım,
Ve en sevdiğin çiçekler bile açmıyor penceremde,
Esmer günler oturuyor saçlarıma,
Gidici değil bu kez.

Mucize dile bana!
Güneşi saçlarıma bağışla,
Ekin koksun yarınlarına.
Ela gözlerime umutlarını bırak,
Yedi zindanına sakla namahrem ayrılıkları,
İstanbul'un gerdanına bırak.
Bedenim yeniden doğsun taze toprak kokan bahçelerine,
Gelişlerin yoksun olsa da kadınına,
Umutlarını küf kokan tavan arasına bırak.
Olasılıkları imkânsız kılıp,
Ara sıra mucizelere dalarım.

/Rutubet kokan dudaklarımı yaslarım duvarlarına,
Umutlarım senden ç-aldığım yarınlarım ne de olsa/


İste!
Sıcaklığına özlem duyan bedenim yarınlarındır,
Çocuklarındır düşlerim,
Bir gece de olsa,
Mum kokan avuçlarımı dudaklarında dile,
Ne de olsa rahmimdedir gidişin,
Gecelerce boşaltırım sensizliği.
Şubat ayının ayazını saklarım avuçlarımda,
Aklanırım yas tutan çocukların kahkahalarında.

...