Kavur Gönlümü

Gözlerimin ağırlığı sensin
Ruhumda ki fırtına sen


Denizlerin dibine, kalp tabutunu gömen
Rüzgârlara zerre zerre savurup
Kâinatın dişlerine gelen ben


İçimdeki o kocaman dev
Uyanınca yuttu beni yeniden

Oysa astarlamıştım ben aşkı
Yüzlemiştim kaldırmıştım

Gönül kılıfı sökülünce
Yeniden uyandı o dev
Şimdi esirinim

Kurbanların yoktur söz hakkı
Aşka kurban edilirken

İçimdeki ateş çok büyük
Dünyayı yalayıp yutacak kadar
Ancak gözyaşlarımla söndürürüm onu

//Ağlamak istiyorum hayatın kalbine
Oturup çocuk gibi hıçkıra hıçkıra, ağlamak istiyorum//

Pamuk şekerler kifayetsiz gelir
Pembesinden nefret ediyorum

Hayat benim için hep siyah beyazdı
Bende gri
Asla renkleri sevmedim
Adak adanırkende siyahları giyindim
Çünkü ben hiç bu hayatı sevmedim

Gözlerim dinlemiyor, gönlümün çeşminde
Ey güneş-i saba şimdi kavur gönlümü

Ben ateş olup sarmadan kainatı
Savur sen kül rengindeki abı hayatımı