Kelam/ün/aleyküm

Sen beni öpseydin eğer
Dünyada savaş olmazdı
Tüm şehirlere yağmur yağardı
Enine eserdi rüzgârlar
Ak sakallı dedeler, günaydın derdi zenci çocuklara
Günleri ayar, karınları doyardı




Sen beni öpseydin eğer
Patlamazdı yüreği grizularla dolu madenciler
Dökülmezdi gözlerimizden inciler
Üç dilek hakkı verilirdi çocuklara
Hayat şerbetini sunardı o zaman umut
Ağlamazdı hiçbir yetim bulut




Sen beni öpseydin eğer
Hem kapı, hem kilit, hem anahtar olurdu himmet
Silinirdi dünyadan nefret
Onuncu köyden kovulurdu ölüm
Biz yeniden doğardık gülüm
Boşa söylenirdi bunca ahlar vahlar
Gözyaşımızda dalgalanırdı gün/ahlar




Sen beni öpseydin eğer
Mekânı aşk olurdu sevenlerin
Silinirdi
Zamanın evladiyelik akları
Ve kesin ışıldardı sonbaharın altın kaplama yaprakları




Sen beni öpseydin eğer
Kelam/ün/aleyküm derdi şiirler
Hangi ayeti fısıldardı bilemem
Aşkla mimlenen kıbleli kubbeler
Her duanın ardından âmini sevginin
Sadakası olurdu bir meleğin
Ererdi belki aşk himmete
Sırat bir tek gözlerinden açılırdı, işte o zaman cennete





ikibinondört eylül kelamı