Kelebekler Bile Terketti

sol yanımda uçuşan kelebekler
somurtmamdan yorgun düştüler
ben değildim, onları ayaza yollayan
şiir ve türkü meyilliyken dudaklarıma
sana bakıp, tutuşurdu gözlerim
ayışığı tiryakisi, okyanusların kızıydım ben

sana bakmak
çoşkulu bir aşk şiirini okumaktı, benim için
parmaklarımı yüzünde dolaştırmak
mısralara dokunmak
kelime kelime, öpüp okşamaktı
türküler dinlerdik kimi geceler
türkü çoşar, biz çoşardık
kutsardık şarabımızla, tüm masum sevdaları
ağlardık kavuşamayanlara
bilircesine ayrı düşeceğimizi

alıyor elimden oyuncaklarımı bu şehir
büyümek bu değil ki
günebakan ekmişken dört bir yanıma
yapışkan, kapkara bir sis boğuyor umutlarımı
fotoğraflarda kaldı neşeli yüzüm
yarım kalan bir aşkın kurbanı oldu gülüşlerim

bundan sonra herşey mümkün
tehlikeliyim şimdi
kelebekler bile terketti

uykusuzluğum sabaha doğru uzanmakta
eksik bir kadın, ruh üşümesi yaşamakta
ayışığı ise sevişenlerin yanında

bu şiirin, editörü de benim, oyuncusu da benim
şiir bitti
gözü yaşlı seyircisi de benim

uyarı!
ertelediğin bir bunalımı yaşayacaksan
kuytulara gizlediğin bir hatıra canlanacaksa

okuma....