Kelime Oyunu

Yeryüzünde zaman buldum,
Gözlerime dünya doldu.

Serde alnım hep açık,
Üç dikişle kapalı tüm çıkışlar.
Çok oldu,
Üç zaman önce,
Çocuktum.
Dikiş izleri çıkmazında,
Aynalar porselen makyajlı,
İade edildi kimi açılmamış hayatlar.

Kırmızı balon hiç unutmadığım,
Çam ağaçları iğnelerdi,
Ben ağlardım,
Şeffaf söndü balonum,
Sonra alaçam yanarak öldü.
Sardunya astım,
Pervaz mermer kaplı,
İki beyaz kâğıt aralığında,
Hepsi hepsi karbon kopyalı,
Büyümek yazdım mavili yazlara.

Geçişin servis yolundan sağlandığı,
Sıradağlar kartopu
Bense oyundum.
Yol mahsurlu kalarak,
Çocuklaşırdı zaman,
Çili buz tutmuştu yanaklarımın.

Terk ettiğim her şehir,
Alışkanlıkla,
Şarampole yuvarlandı.
Zincire vurulmazdı araba lastikleri,
Zincirleri fikir ufkunda tutmuştu,
Tanıştığım kavruk insanlar,
Güneşler doğururken toprak.

Olgunlaşmamış yalnızlık,
ve ergen utangaçlıklar bıraktığımda,
Ana karaya,
Gülümsemeyi bırakmadan,
Dünya elimde kaldı.
Ölüler güldürmeyi bilmiyorlardı.

Çocukluğumdan ağlama aşırdım sessizce,
İçbükey gözlerimde her şey küçüldü.
Şimdi yetişkin diyorlar bana,
Zamana boyum yetişmiyor hala,
Kelimelerle yaşamayı oynuyorum