Kelimeler Çalıyorum Sana...

Yokluğunun içinden çıkılmaz karmaşasında düş/müş kalem.

Çaresiz,

Eteğimin bir ucundan tutup
Dağarcığımın bir köşesinde saklanan
Kelimeler çalıyorum sana.
Tıpkı çocukluğumda komşu bahçesindeki erikleri
Çaldığım gibi.

Böylesine baharı hatırlatıyor hayalimde ki bakışların
Çocukluğumdan kalma mutluluklarla.
Ötesi külliyen yalan.

Aslına bakarsan

Yok;

Dilimde dolanan bir sıfatın...
Var oluşunun garip bir kanıtıyken gözlerin...
Hiçbir şiirde ve masalda,
Ne ismin var ne esamen okunan.




Bir bahar günü kadar ısıtamayacaksan ruhumu
Önemi yok
Git;
Hem de
Ardına bile bakmadan...
Yapış yakasına
Alacağın varsa bu dünyadan,
Gençliğine kıydıysan bu düzenin uğruna,
Kalışının bir anlamı da yok
Eksilen bu sevda da...



Yiterken dipsiz alaca karanlıkların ardından...
Üzülmen yersiz,
Geldiğin gün ki gibi
Gidişinin figanlarında da
Seni kendime saklayacağım nasılsa.



İster gecenin şefkati
İster doğan günün küskünlüğü olsun gelen
Kabulümdür.
Ah edersem namerdim...




Çünkü;
Hiçbir yeminin tutmayacağını bile bile ardından,


Ben seni derin kuyulardan çıkmanın verdiği körlükle arayacağım
Son bir damlayla sızarken hayat dudaklarımdan
Ben seni kulağıma çalınan son dalganın sesine saklayacağım.




Nisan'2009 Aydın...