Keman Sesinden Kırıntılar

Bu gece yıldızları seriyorum pencereme
Kısaca not düşüyorum günceme.

Eskizlerinden sıyrılıp
Yeni doğacak günün umutlarını süpürüyorum
Keman sesine kulak verip
Kucaklıyorum mutluluklarımı.

İki satırla yetinip
Bolca gülümsemeler bırakıyorum yarınlarıma
Kısa ve öz.
Çocukluğumu hatırlayıp
Bir kez de anneme gülümsüyorum
Uçurtmalara takılıyor gözlerim
İşte bu benim çocukluğum
Kırmızı
Ve mavi.

Kimine göre küçük
Benim içinse büyük olan penceremden salıyorum kendimi
Özlediğim mutluluk bu
Dipsiz bir kuyu umut
Kendimi bıraktıkça dökülüyor kırıntıları.

Geceyi koynuma alıp
Yarın için
Sere serpe mutluluğa uzanıyorum.