Kemiği Kanatır Mazgal

-----

bir hikayenın sol tarafından akardı aşk
mütemadiyen sevgi akardı mesela
ırmaklarında
dağ başları hiç telaşlı kar yağışlarına emant olmazdı misal
misal
aşk her yerde vardı
dar ağacından ölüm akmazdı mesella
aşk direnirdi barikatlarda
biz
ey çocuk biz
her düştüğümüzde
aşkla dirildik
biz ey çocuk biz
dertsizdik
biz ey çocuk biz
sevdayla hışım hışım bileylendik


deltaya açılırdı yüreğimiz
her boşalımdan sıçrardık derin uykusundan terkedilişimizin
ahh çocuk yüreğimden gece trenlerı geçer
elvedalara daır
durdurmak vardı zamanı
ıkı parça sevi ekebılmek yüreğine
çocuk
düşlerım yangın teri
söndürsen o efsunlu nefesın
sular donarken kül kokulu yılkı niyetinde


şakağıma dayanır gecenin ıslığı
fercinden ne intikam ateşi doğar karanlığın bilsen
ah bilsen çocuk
geceyi teyellerken inceden bir meleğin gölgesi


kirpiğime değmedi yine uykunun zılgıtı
dövünür korku kalelerinden inşaa ettiğim mabed
büyülü sancılar sürgün evi içim
ne kadar yok etsem
yenisi ürer
yüreğim kasırga yeri


ah çocuk
çocuk dememe aldırma sen
aldırma kalbimin derin uğultusuna
harlı parmaklarımdan akar hayatın zifri
bükülür şah damarımda karafilin aksi
bulbul çığlığına bulanır yalancı has bahçesi


bir hikayenın sol tarafından akardı aşk
mütemadiyen sevgi akardı mesela
ırmaklarında
en yaban kuytularda solurum ömrümü
alnımın şafağında kör bir bıçağın izi


kemiği kanatır mazgal olan tutsaklık
söyle çocuk
özgürlük dediğin ne ki..
bir mayın gibi dokunulmadan sessiz
dokunulsa ufkumuz kıyamet yeri
acıya kuşanırken teslimiyet
bir yırtılışın sesiyle
özgürlüğe bileylenmek gerek