Kendime Konuşmalarım

Düşünüyorum da,
Her mezar tek kişilik kazılıyor
Ama
Ölümün beraberinde kaç yalnızlık
Yatıyor
Ruh ruha.

Acıtmıyor acıyan yanlarım
Acıyor sadece
Geçen zamana

Şiirlerim kifayetsizken
Kendimi bulmaya
Ben nasıl kafiyeli olurum
Dağınık bir hayata?

İçimin dalgaları çivit mavisi
köpüğünde hangi aşk
Sonsuza değin yaşayabilir ki
Her dalga
Sahilimde unuturken kendini?

Şiirlerim,
Kaç kişiliktir
İçimde biriktirdiğim kişilerim.
Kaç kişiyim.?
Hangisini,kime vereyim?
Hepsi herkes kadar
Herhangi biri artık
İçimi incitmiyor hiç kimselerim.

Histerik bir geceyle baş etmek
Nasıl zorsa
Öyle kolay bu vakitte
Düşmek bir yalnızlığa.

Ve her düşüşte
Kendime dönüşüm koşarak oluyor
Zira
Kalmamalıyım kör karanlığıma...

Zaman
Bir zaman bulup
Durup dinlesen ya beni
Sana yetişebilmek uğruna
Kanattım günlerimi


Herkesin bir cenneti vardır
Bir de cehennemi
Bir de
Arafta unuttuğu
Küskün melekleri
Sahi,
Kim bilir kaç meleği
Bıçakladım sırtından
Dualarla öperken yüreğimi..

Bu vakitlerde,
ne desem eksik,
ne desem yarım kalır
Kime konuşsam
Yarımın anlamı bende
Anlamsızlığı onda kalır.

Göğsümde oynaşsın
Serseri saçlarım
Ben bıraktım,
Siz de bırakın aynalarım
Dilediği gibi görsün kendini
Sizde bakışlarım.

Sağ yanım,
Ayaz yemiş,kırılmış dallarım
Sol yanım,
Yeni ışkın vermiş,
Çiçekli bir baharım.
Budasam bir yanımı
Yarına
Ben bende uyanır mıyım?