Kendime Yolcusuzum Anne
elmadan aşılanmış bir nar ağacına benzer anne, yavru bir serçe sığınsa;
gün olur masal olur anneler evvele ve sonraya, hiç bir aşk öyküsü benzeyemezdi anne adının değdiği bir tümceye , benim masalımda nar ağacı gibi yarık yarıktır bağrı, kururken nar kabuğu dalda kızıltanın turuncuna düşen yüreğinde, nar tanesi sevgiler sakladı sonsuz; sarı uykusuzluklardan çatlayan yüreğinin çukurlarında biriken , bebek pudrası kokulu yaşlarına bakardım, sıcak bahar çiçeğini göğsünün tahta kaşıklarındaki uçlarından damlatırken dudaklarıma; emerken yaşamı ne çok içindeydim cennetin;
gece de olsa beyaz yağıyor kar
tandır altında yıldızdan bir uyku serpen sesin
ince bir yorgan üstüme
yeniden düşümde bahar vardı
kat kat bulutlar
kırk kat sevgi açıyordu sütün gibi sıcak...
buz tutan kaç yuvaya kaç mangal ateşi közde yanardı gözlerin ki çöller içmiş miydi sıcağın anne ? korkulu gecelerimize yıldızların her ışığı önce bakışlarına sığınırdı anne diye, çığlık atardı bir yem bekleyen yavru ağızlarınca gözlerim sana, tenim ören olalı ne çok üşüyorum anne ,yoksa içimde kaynayan tüm kederlerimdeki ateşlenmelerde mi yaktım eteğini , affetme beni anne! bak yine avuçlarıma ağladım , karışıyor yıllar, affetme beni anne!sayılarla bulamıyorum sana özlemimi ve göz yaşlarımı, düşüncelerimin barut kokusu sinmiş leşine üşüşüyor akbabalar, esrik ve yorgunca tünüyorlar kafama , dizlerinin kapılarını aç anne, al içeri, bir çocuğum bak hala...
dünyanın en uzun yoluydu
en mutlusuydu gülücüklerim;
'kucak kucak ' diyerek
açılan kollarına
suları serin çeşmelerdim
fıskiyem sustu şimdi sensiz
esmiyor kuru çeşmeye serin bir rüzgar
unutuluştaki özlemin ve aşkın yarasını zamanın merhemi sarar diyordum ya sen bütün çıkarımlarımı, o yakası eskiyen gömleklerim gibi seni özediğimce ters yüz ediyorsun anne! okşamana alışmış başımı uzadıkça uzayan yalnız gecelerimde avutamıyorum ki sensiz, betonlara atıyor kendini, hayatın onca kederinden çürük dolu içi dışı , kendime yolcusuzum , süremiyorum merhemimi , dizlerine ve ellerine misafir et beni son kez , çok yoruldum anne;
değdir saçlarıma ellerini
yine gözlerindeki bütün ışıklarını akıt içime
uçmak istiyorum :
senden sana
beni sımsıkı tutarken rüyamda ellerin,
uykusuz gecelerime anlattığın her masalda bana neden bu kadar çok umut verdin annem! şimdi hangisini düşlesem bir uçurumun yanı başında ellerimi uzatıyorum, kimse tutmuyor ellerimi, içimin en derin sırları sadece sana uzanıyor hala
bilmecemsi düşlerim var anne
koynunda sokularak yorum bekleyen
nar ağacındayım uçarken
atladığım her yüksekten sonsuz düşüyorum
kaybettim kanatlarımı..
kaybettim
Anladıklarım bel ki doğru olmaya bilir hocam affınıza sığınıyorum. Ne anlama geldiğini hangi duygularla ve hangi ruh halindeyken yazıldığını yazan şairden başka hiç kimse bilemez. Burda annenin karşılıksız sevgisine olan büyük bir özlem var. Uykusuz gecelerime anlattığın her masalda bana neden bu kadar umut verdin annem. Anne masalı anlatırken sonunu hep güzel ve mutlu bitirmiş ve şair hayatı boyunca umutlanmış ve hayatta zaman zaman hayal kırıklığına uğremış. Yaşadığı her yıkımda ise aklına ilk gelen yine anne olmuş, annenin sıcacık kucağı,saçlerında dolaşan şevketli elleri,güler yüzü ve bitmek tükenmek bilmeyen sabrı ve sevgisi. Ah, annenin gölgesi bile insana nasıl huzur ve güven verir. İnsan anne sevgisini bazı zamanlarda yarinden bile bekler, ister ki aynı sabırla ve aynı karşılıksız bir aşkla sevsin. Ve bulamadığı zaman ise o sıcaklığı işte böyle Kaybeder kanatlarını kaybeder. Çok güzel bir anlatımdı, gözlerim buğulandı okurken içimde ki bir damla duygu volkan oldu adeta,annemi özledim. Hocam kaleminizi her oynattığınızda sarsılır olduk ne güzel bir anlatım Yüreğinize sağlık umarım her şey annelerimizin anlattığı masallar kadar sef ve temiz olur umutlarımız hiç bitmez..
Şair Sait Açıkgöz'se, konu da anneyse, favorilere eklemek için okumayı beklemek bile gereksizdir.
Okumak ise hazırlık yapmayı gerektirir.
Şiir bitince, başa döner okur, yine okur.
Yorumu görevmiş gibi yapılamaz.
Düşünmüştüm ki şair, şiirini annesine okumalı, onun duygularını ve görüşlerini okurlara aktarmalıydı; en güzel yorum olurdu.
Öğrendim ki annesi öleli dört yıl olmuş ama vefalı oğlunun şiirleriyle yaşıyor, ölümsüzleştirilmiş. İnşallah ruhu haberdardır.
Bu ne içli anlatımdır şair ! Yaşadığınız gibi, yaşatıyorsunuz da. Bu ne görkemli benzetmelerdir ki hayali gerçeğinin aynıdır. Annenizin kanatlarının hep sizinle olmasını dilerim.
Yürekten kutluyorum.
Uykusuz gecelerime anlattığın her masalda bana neden bu kadar çok umut verdin annem! şimdi hangisini düşlesem bir uçurumun yanı başında ellerimi uzatıyorum, kimse tutmuyor ellerimi, içimin en derin sırları sadece sana uzanıyor hala
bilmecemsi düşlerim var anne koynunda sokularak yorum bekleyen nar ağacındayım uçarken atladığım her yüksekten sonsuz düşüyorum kaybettim kanatlarımı.. kaybettim
ne yapsam da oğlum hiç böyle hissetmese...
ne yaparsam yapayım hissedecek değil mi şairim?
onur duyuyorum sizi tanıdığım için... paylaşabildiğiğimiz yürek seslerimiz için...
bu sayfa öyle bırakıp gidilemez. çokça geleceğim daha...
sevgi ve saygılarımla...
bilmecemsi düşlerim var anne koynunda sokularak yorum bekleyen nar ağacındayım uçarken atladığım her yüksekten sonsuz düşüyorum kaybettim kanatlarımı.. kaybettim
gözlerim dolarak okuduğum şiiriniz beni annemin koynundan , hayatın gerçeğine uçurumdan düşer gibi düşürdü....yolcusuzluğunuz ve kaybettiğiniz kanatlarınızla...annenize sığınışınızla...yumuşacık duyguların sardığı...sarsan bir şiirdi okuduğum kutluyorum..şairi
anneye sığınmayan şairin şiirden yana eksiği vardır ilk yardır anne ve ilk terk edendir sevgiyi ilk tattıran acıya ilk bulayan
anladım ki anneyi anlatırken ve annenin gölgesine sığınırken araya ne virgül ne de her hangi bir noktalama işareti konmamalı anneyi anlatan satırlar süt kokmalı taşarsa taşsın ocağın altı ateşlendiğince ateşlenmeli
"bilmecemsidüşlerimvarannekoynundasokularakyorumbekleyen narağacındayımuçarkenatladığımheryüksektensonsuzdüşüyorumkaybettim kanatlarımıkaybettim"
Şair! Katremkalsın...