Kendimi Kendime Bıraktım Bugün
Kendimi kendime bıraktım bugün
El pençeyken hüzün, yalnız gecemde
Kuzgunî bir ateş yakar günbegün
Yüreğin dili lâl, dilsiz hecemde
Nefessiz kalışı bir ben bilirim
Davetine hüznün, bir ben gelirim
***
Kendimi kendime bıraktım bugün
Dünyanın dönüşü çok uzak benden
Üşüşmüş başıma acı topyekûn
Hayallerim geçmez bu gece senden
Yerden umudumu bir ben alırım
Mutluluk çanını bir ben çalarım
***
Kendimi kendime bıraktım bugün
Sorma neden diye, sen bilemezsin
Çocukluğum ağlar, sureti üzgün
Gözümdeki efkârı sen silemezsin
Kalbin ücrasında bir ben kalırım
Matemimi göğe bir ben salarım
***
Kendimi kendime bıraktım bugün
Yaban elde esir, tutsak bedenim
Uğraşmaktan yorgun, düşmekten bezgin
Anılarım yetim, yok yâd edenim
Zihnin oyununa bir ben gülerim
Seni bir kalemde bir ben silerim
Aralık / 2012
kaç zamandır bu kesif ağrılı zamanları yaşıyoruz şair,
neden ve niçinleri topluyoruz beynimizin en ücralarında,
işin aslı sanırım kalpte kalmaktır,
silmek şairin işi👍
iyi şiir,
sevgiyle kalın...